Een maand in een week

Beste mensen,

Twee dagen zijn alweer voorbij gegaan sinds mijn vorige bericht. We doen enorm veel in weinig tijd, wat meteen de titel van dit bericht verklaart. Als reisgenoten me nu vragen wat we eergisteren ook alweer gedaan hebben, moet ik lang, lang nadenken. Veel ervaringen zijn opgedaan, veel indrukken. Ik zal beginnen bij gisteren.

Zoals in mijn vorige bericht al stond, zijn we gisteren voor de tweede keer aangekomen in Matanzas. We verbleven opnieuw in het SET. We bezochten Centro Kairos, een instituut voor kunst, waaronder zang, een muziekinstrument bespelen, schilderen en pottenbakken vallen. Kairos is een Grieks woord dat 'de juiste tijd' betekent. Voor alles is een tijd, dit was de uitleg die de directeur erbij gaf. Hij wilde kunst en kerk combineren, zodat kunstenaars hun creaties konden tonen in de kerk. Het was een erg boeiend gesprek.
's Avonds na het eten gingen we naar de danszaal, waar de Christelijke muziekgroep Agua Viva een optreden ging doen. Ik heb er echter maar één nummer van meegekregen, hierna ben ik op bed gaan liggen omdat ik last kreeg van buikkrampen. Iemand uit de groep met recente diarree-ervaring vertelde dat dit pas het begin was... De volgende dag bleek gelukkig echter dat het bleef bij buikkramp, ik was opgelucht!

Vanochtend vertrokken we naar Cardenas, naar het Christelijk Centrum voor Reflectie en Dialoog (CCRD). We kregen een presentatie van de plaatsvervangend directeur (de 'echte ' moest kort van tevoren ergens anders heen). Het CCRD heeft verschillende doelen. Zo hebben ze een vrij grote bibliotheek met de meest recente boeken, waardoor iedereen die wil langs kan komen om te studeren. Een andere taak is de hulp die ze aan mensen geven met problemen met bv. alcohol, drugs, zichzelf, etc.. De deelnemers betalen een symbolisch bedrag, de rest van de kosten wordt betaald door buitenlandse donaties. De meest belangrijke taak is echter het programma 'Meals on wheels', de Cubaanse versie van Tafeltjedekje. Het CCRD brengt dagelijks eten rond aan 120 mensen. Ook wassen ze de kleren van deze mensen. Morgen gaan we meelopen met de social workers.

Na het eten hadden we een leuke avond. Robert had een paar spelletjes voorbereid. Ik geef een voorbeeld. We stonden met z'n allen in een kring en hadden onze ogen dicht. Langzaam liepen we naar voren met de armen ook naar voren. Je pakte twee willekeurige handen vast. Toen iedereen z'n handen vol had, mochten de ogen weer open. Nu begon het leuke gedeelte: we moesten - zonder te praten - uit de knoop komen. Als het wat vaag overkomt: probeer het maar eens, het is erg leuk! De rest van de avond (vanaf 21:00 uur) was vrije tijd. Samen met Evelyn, Pieter en Daan heb ik op een terrasje gezeten, pratend over dit mooie land met zijn gastvrije mensen. Morgen hebben we een ontspandag, waarin we gaan zwemmen met jongeren van de studentenvereniging MEC.

Bedankt voor het lezen van dit bericht en voor de reacties op het vorige. Tot het volgende verhaal!

Een weekend in een gastgezin

Beste mensen,

Zojuist zijn we teruggekomen uit Quatro Esquinas, een van de dorpjes waar we verbleven in de gastgezinnen. We zijn nu weer in Matanzas. Ik vertel jullie iets over het weekend.

Zaterdag vertrokken we vanuit Matanzas. De busrit duurde meer dan twee uur en halverwege moesten we ook nog laarzen kopen vanwege de aanhoudende regen. In de dorpjes waar we heengingen zijn nauwelijks verharde wegen, dus de straten waren veranderd in modderpoelen. We kwamen aan in Quatro Esquinas, het centrale dorp, waar we in de kerk onze lunch kregen. Hierna vertrokken de groepjes naar hun eigen dorpjes. Sommigen bleven in Quatro Esquinas, anderen gingen naar Zorrilla en Marjan, Mayela, Pieter en ik werden naar Los Arabos gebracht. Hier werden we meteen weer gescheiden, Mayela en Marjan gingen naar het ene gezin, Pieter en ik naar de andere. We werden zeer hartelijk begroet door onze gastmoeder Lucita en haar moeder Luci. We kregen een rondleiding door het (kleine) huis en zagen dus meteen onze kamer. Pieter en ik mochten samen in één bed (wel tweepersoons). Lucita vertelde dat ze geen douche had, dus jezelf wassen moest met een emmer vol water en een bekertje. Een kleine zwart-wit-televisie stond zachtjes aan. We lieten onze gastmama en -oma foto's zien van onze families, vrienden, sporten, het eten uit Nederland, de koningin en sneeuw en ijs. Vooral snert vonden ze erg grappig, omdat erwten in Cuba voedsel zijn voor de aller-, allerarmsten.
Pieter en ik besloten hierna een stukje te gaan lopen door Los Arabos. We hebben een lange pauze gehad bij een treinstation, waar continu allerlei mensen en dieren over het spoor liepen. Bij terugkomst moesten we meteen door, we zouden om 18:00 uur opgehaald worden bij de kerk van het dorpje. Dit werd uiteindelijk kwart voor 7, maar we hebben ons niet verveeld, omdat er jongeren aan het zingen waren en gitaar aan het spelen. We aten met veel Cubaanse kinderen en jongeren, waarmee we na het eten in gesprek gingen over de kerk. Hoe zagen zij hun kerk, hoe zagen wij de onze, wat zijn kerkelijke veranderingen van het verleden of juist die je wilt zien in de toekomst? Na dit gesprek gingen we - uiteraard - dansen. De Nederlandse groep kreeg les van de volleerde dansers uit Cuba. Pieter vond het zelfs zo leuk dat hij hierna nog door ging naar een ander feest, maar ik ging lekker slapen, op mijn keiharde bed...

De volgende dag werd ik verbazingwekkend fit wakker, gezien de staat van het matras. We mogen niet eten en drinken in de gastgezinnen. Hier zijn twee redenen voor. De eerste: het kost de mensen teveel geld om eten te kopen, zeker omdat ze graag het allerbeste willen voor hun gasten en desnoods geld gaan lenen. De tweede: er kunnen bacteriën in het water en/of eten zitten waar wij niet aan gewend zijn. Het was nu zo geregeld dat we altijd met de complete groep aten in de kerk in Quatro Esquinas. Pastor Carlos haalde ons op met de auto. We zouden na het ontbijt naar de kerk gaan, maar omdat het de hele nacht hard geregend had, waren de wegen nog slechter geworden dan ze al waren. Omdat veel mensen niet over de wegen konden of wilden gaan, werd de kerkdienst afgelast. We gebruikten deze tijd om het over de vier dimensies van Togetthere te hebben: God, de ander, de samenleving, en ik. Hoe zag je dit in combinatie met de dagen in Cuba die we al gehad hebben? Na de lunch gingen we naar Zorrilla, waar we de middagdienst gingen bijwonen. De dienst bestond uit erg veel zingen, een preek waarbij de pastor veel interactie had met de luisteraars, het bedanken van God (waarbij iedereen die wilde iets kon zeggen waarvoor hij of zij dankbaar was) wat steeds eindigde met het zingen van Gracias A Dios, het elkaar de vrede van Christus toewensen, het vieren van (een soort van) avondmaal en nog meer zingen. Het zal niemand verbazen dat het bijna twee uur duurde, al ging de tijd sneller voorbij dan ik dacht.

's Avonds gingen we met Lucita naar het huis van Marjan en Mayela, waar we hun gastgezin ontmoetten. Het werd een hele gezellige avond. We bakten pannenkoeken, de kinderen waren aan het vouwen met vouwblaadjes uit Nederland, Lucita maakte een kunstwerk van de nagels en het haar van Mayela en Marjan en ook deze avond sloten we af met dansen. In slechts twee dagen hebben we een geweldige band opgebouwd met onze gastgezinnen, prachtig!

Vanochtend moesten we afscheid nemen. We gaven nog wat cadeautjes (Wilhelminapepermunt, een molentje in Delfts-blauw en aspirine (erg moeilijk verkrijgbaar hier in Cuba)) en vertrokken vervolgens naar de kerk, vanwaar we met de bus terugreden naar Matanzas. Bedankt voor het lezen en tot het volgende bericht!

Daniel

La Habana y Matanzas

Het eerste bericht vanuit Cuba. Ik zit op dit moment in mijn eigen kamer in het Seminarie in Matanzas. Het is half 1 's nachts, vrijdagavond. We hebben een intensieve dag gehad en morgen gaan we er weer vroeg uit (07:00 uur), dus eigenlijk moet ik slapen. Toch wil ik graag eerst nog wat vertellen over Cuba.

Woensdagavond kwamen we hier aan. De groep bestaat uit veertien personen; begeleiders Daan, Hester, Nelleke en Robert en 'medereisjongeren' Marjan, Douwe, Mayela, Jolanda, Coendert, Martynke, Marijke, Pieter en Evelyn. Tel mijzelf daarbij op en je komt uit op veertien. Met z'n allen klommen we ons vervoersmiddel in: een oude Amerikaanse schoolbus die helemaal geverfd is in allerlei felle kleuren met teksten over Cuba erop gespoten. We overnachtten in een hotel, omdat het Katholieke Gasthuis waar we zouden verblijven vol zat.

De volgende dag zijn we La Habana Vieja ingegaan: oud Havana. Wat opviel waren de mooie oldtimers en de vele straatverkopers (ze verkochten pinda's en tekeningen), maar ook de schone straten en dikke sigaren. Ook heb ik verschillende beroepen gezien die ik niet kende, zoals bijvoorbeeld een zeepaangever (toiletmevrouw met een extra functie). Het was mooi weer en erg warm, maar halverwege de middag begon het plotseling enorm hard te regenen. Warme druppels vielen neer op het dak van de bus. 's Avonds, toen we naar een fort gingen, was het weer droog. We woonden een ceremonie waarbij een kanonskogel afgeschoten werd bij. De knal was gigantisch! Na de ceremonie hebben we Cuba Libre's en Mohito's gedronken in een jazzclub.

Vandaag pakten we onze koffers en tassen weer in, want we gingen door! Op naar Matanzas, met een tussenstop bij het Plein van de Revolutie, waar zo ongeveer alle belangrijke regeringsgebouwen van Cuba staan. De tocht naar Matanzas was erg mooi, langs de kust tussen de groene palmbomen door. Het was een vlekkeloze rit, op twee koeien die op de weg stonden na. We hebben hier een rondleiding gekregen over het terrein van het Seminarie. Er wordt les gegeven aan theologiestudenten die overal vandaan komen. Er zijn dan ook veel slaapgebouwen, een bibliotheek, een eetgebouw, een kerk(je) en nog enkele andere gebouwen. Vervolgens maakten we een wandeling door de stad. Onze gids was een jongen van ongeveer vijfentwintig jaar. Hij is de voorzitter van de studentenvereniging van Cuba, de MEC. Ik weet zijn naam niet precies, maar het leek min of meer op Jemez. Na het eten zagen we hem weer, want samen met andere jongeren kregen we een dansworkshop over de dansstijlen van Cuba. Salsa, mambo, reggaeton en anderen; van alles weet ik nu een (klein) beetje.

Toen de workshop ten einde was, kregen we de tijd om stukjes te typen voor de weblogs. Elk reislid houdt zijn eigen weblog bij. Vervolgens stapten we met z'n allen de bus in (dus ook met de jongeren van het SET) en reden we naar een soort van uitzichtpunt. Hier hebben Mayela en ik de hele avond zitten praten met Jemez. Hij spreekt een beetje Engels en ik een beetje Spaans, dus zo kwamen we er meestal wel uit. Hij vertelde over zijn leven, zijn hobby's en interesses, zijn vrienden en zijn land. Het was een leuk gesprek waarin we veel geleerd hebben over de leefwijze van een Cubaanse jongere.

Morgen gaan we naar de gastgezinnen. In de dorpjes heeft het hard geregend, dus eerst moeten we voor iedereen een paar laarzen regelen. Waarschijnlijk zien we dan pas de échte armoede van dit land. Ik hoop dat ik hier meer over kan vertellen in het volgende bericht. Bedankt voor de reacties op mijn vorige bericht, erg leuk om te lezen! Ik ga slapen nu, maar in Nederland is het al bijna weer ochtend, dus ik wens u en jullie een goedemorgen en een fijn weekend toe!

Daniel.

Bericht van Martine: In opdracht van Daniel moest ik een verhaal kopieren van de blog van togetthere. In al mijn enthousiasme heb ik dat meteen gedaan, zonder te kijken wie dit verhaal geschreven had! Het vorige verhaal is dus niet geschreven door Daniel, maar door zijn reisgenoot Douwe. Het bovenstaande is wel van Daniel. Sorry voor de verwarring!

Cuba, wat een land!

Hallo allemaal,

Wat een land is Cuba! Na twee dagen vol indrukken, gesprekken begint een verliefdheid wel te komen. Twee totaal verschillende dagen waren het: een dag Havana met de oude Amerikaanse auto's, koloniale stadspleinen, een immense markt waar iedereen ongeveer hetzelfde verkoopt in de hoop op de toeristenpesos, cocktails, een jazzclub, Cubaanse gerechten (bonen, rijst) en ook Italiaanse. Het beeld is diffuus. Pasverworven luxe en kleine vrijheden, ‘westerse' hotels, afgewisseld met een eindeloze hoeveelheid bouwvallen, straatverkopers (pinda's en poseren voor foto's). Een hoop nationalisme en overal afbeeldingen van Che Guevara en Fidel, maar soms ook wel kritiek op de huidige situatie. Desondanks loop ik hier swingend door de straten, geniet ik van de reis in een aftandse veringloze Amerikaanse bus en van alle mensen hier. Wist je trouwens dat hier heel veel oude gele en geelgroene Nederlandse bussen een tweede thuis hebben gevonden? En dat het Nederlands Film Festival hier binnenkort films laat draaien (Todos es Amor bijvoorbeeld)? Mijn oren zijn er zo'n beetje afgeknald toen we gisteravond een kanonschotceremonie bijwoonden, een traditie uit koloniale tijd.
Vandaag hebben we eerst op het Plein van de Revolutie alle belangrijke regeringsgebouwen gezien en daarna reden we langs prachtige tropische kusten (over belabberde gatenwegen met 110 km/h) naar Matanzas, waar we op een theologisch seminarie slapen. Matanzas is een kleinere stad met grote koloniale rijkdom van weleer en met zeer veel Afrikaanse invloed op muziek en religie. Dit is waar piraat Piet Hein de zilvervloot kaapte. Hier zien we meer het leven van de gewone Cubaan: ‘Extended families' in te kleine huizen, eten kopen op voedselbonnen, een op goede connecties gebaseerde 'ondergrondse' markt, en vanavond: Cubaanse dans! Wat kunnen zij swingen, maar wij toch ook wel! Voor de rest: ik kan alleen maar zeggen dat Cuba een stortvloed aan geuren, kleuren, smaken en gevoelens toont, die doet dorsten naar meer!

Daniel.

Vertrek: morgen!

Beste mensen,

Dit bericht is bedoeld als ‘infomail', wat gaan we doen in Cuba, op welke dag, en waar?

Vertrektijden
12 oktober 13:50 uur Amsterdam - Havana (MP 617). Aankomst om 18:15 uur (locale tijd, Nederlandse tijd is dan 0:15 uur).
22 oktober 19:45 uur (locale tijd, Nederlandse tijd is dan 01:45 uur) Havana - Amsterdam (MP 623). Aankomst om 12:45 uur of 13:45 uur.

Locaties
12-10. Ontvangst in Havana, verblijf in het Catholic Guest House.
13-10. Tour door het oude Havana. 's Avonds naar een fort met kanonceremonie. Hetzelfde verblijf.
14-10. Vertrek naar Matanzas. Kennismaken met het Seminario Evangélico Teológico (SET). Daarna uiteen in groepjes naar gastgezinnen, waar we drie nachten zullen blijven.
15-10, 16-10. Verblijf in de dorpjes, kennismaking met het kerkelijk leven aldaar.
17-10. Terug naar Matanzas, waar we Centrum Kairós bezoeken.
18-10. Vertrek naar Cardenas. Verblijf op het Centrum in Cardenas voor Reflectie en Dialoog (CCRD).
19-10. Meedraaien met de social workers. Ontmoeting met jongeren van MEC (studentenvereniging van Cuba). Hetzelfde verblijf.
20-10. Meedraaien met de social workers. Ontspannen in Varadero, 's avonds opnieuw naar de jongeren van MEC toe. Hetzelfde verblijf.
21-10. Meewerken bij de boerderij El Retiro. Daarna vertrekken we naar SET, waar 's avonds een bijeenkomst is van alle mensen die we ontmoet hebben van SET, CCRD, MEC en Kairós.
22-10. Tour door Matanzas, vervolgens klaarmaken voor de terugreis.

Het SET, Centro Kairós en het CCRD zijn projecten die Kerk in Actie in Cuba ondersteunt. Hierover zal ik in komende berichten meer informatie geven.

Dan nog twee dingen. Ten eerste: het programma zoals ik het beschreven heb staat niet compleet vast. Er kan altijd iets moois tussendoor komen, of juist iets moois wegvallen. Ten tweede: het is nog onbekend of we in Cuba op het internet kunnen. Dit stond ook al in het eerste berichtje dat ik op deze site plaatste, maar ik noem het nog maar eens, om teleurstellingen te voorkomen.

Bedankt voor het lezen en tot het volgende bericht!

Daniel

Cuba!

Beste mensen,

Over minder dan een maand ga ik weer op reis! Met negen andere jongeren en enkele begeleiders probeer ik in twaalf dagen zoveel mogelijk te weten te komen van het Midden-Amerikaanse land Cuba. Uiteraard probeer ik mijn belevenissen zoveel mogelijk te delen via dit weblog, maar ik beloof niks: in Cuba zijn namelijk weinig computers aangesloten op internet.

'Tijdens de herfstvakantie van 12 oktober t/m 23 oktober 2011 zendt Kerk in Actie acht jongeren (18-24 jaar) uit naar een zendingsproject in Cuba. Dit programma wordt uitgevoerd door Togetthere en JOP en is onderdeel van de 40dagentijdcampagne 2012 - Voor de Verandering'. Ik las dit bericht enkele weken geleden in de nieuwsbrief van JOP, een jongerenorganisatie van de Protestantse Kerk Nederland, en het sprak me meteen aan! Samengevat: in Cuba krijgen we de mogelijkheid om de cultuur te ontdekken, mensen te ontmoeten en projecten te bezoeken van Kerk in Actie. Na terugkomst is het onze taak om, als officiële ambassadeur van de 40dagentijdcampagne, langs te gaan bij kerken, scholen en jongerenorganisaties om onze ervaringen te delen.

De betrokken organisaties van de reis zijn Kerk in Actie, JOP en Togetthere, waarvan de laatste voor ons het belangrijkst is. Togetthere is het jongerenreisprogramma van Kerk in Actie, zij verzorgen de reis en ook de voorbereiding hiervan. Deze voorbereidingen bestaan uit twee introductieweekenden, waarvan de eerste gedurende het afgelopen weekend plaatsvond. Ik heb het reisgenootschap dus al ontmoet, en ook heb ik al veel tekst en uitleg gekregen over onder andere Cuba, de inwoners, de projecten, ons doel en het programma. Over twee weken is het volgende weekend, en minder dan twee weken daarna is het vertrek!

Eigenlijk is dit een heel kort stukje waarin misschien niet alles duidelijk wordt. Mochten er daarom vragen, opmerkingen of tips over Cuba naar boven komen, stel ze dan gerust. Dit kan onderaan bij 'Reageer' of via mijn emailadres: nicolai.daniel@gmail.com. Een fijne nacht!

Daniel

Foto's!

Yes, de foto's staan online!

Foto's van onder andere Gan Hashelosha, de Dode Zee, de Klaagmuur en het Meer van Tiberias staan nu onder het kopje 'Foto's' (vrij logisch inderdaad). De fotomapjes 'Tempelberg' en 'Caesarea' zijn geupdate; hier staan nu extra foto's bij. Geniet er van!

Dan tot slot: bedankt voor het volgen van deIsraëlreisvia deze weblog! De deelnemers hebben stuk voor stuk erg genoten van de vele reacties. Het was mooi om te merken dat de reis erg leefde bij de 'thuisblijvers'. Hiermee sluit ik 'Israël' af, al zullen de verhalen en foto's nog wel op de site blijven staan. Misschien dat ik daniel.reismee.nl in de toekomst opnieuw zal gebruiken, maar dit is tot op heden nog onbekend. Laten we het maar houden op: D.V. ;-)

Nogmaals, bedankt! En tot het volgende verhaal!

Daniel

Thuis.

Beste mensen,

Zoals u waarschijnlijk al wel weet, is de Israëlgroep vrijdag weer thuisgekomen. Na zo'n 16 uur reizen, van 02:00 uur 's nachts tot iets na zessen 's middags, waren de laatsten eindelijk aangekomen. De terugtocht is goed verlopen, al duurde het wat langer dan verwacht. Binnenkort zal ik foto's gaan uitzoeken en uploaden. Voor nu: een fijne avond en bedankt voor het lezen en voor het geven van alle leuke reacties!

Daniel