Beste mensen,

We zijn aangekomen in Jeruzalem! Maar natuurlijk begin ik bij het begin: het vertrek uit Tiberias.

Om kwart voor zeven ging de wekker. We stonden op, douchten, gingen ontbijten en pakten onze koffers… niet in, want die hadden we nog niet. Dan maar de handbagage. Nog even terug naar het ontbijt: wat een luxe, wat een weelde. Lekkere broodjes, eieren (zowel gebakken als gekookte), heerlijke koffie, cakejes en pannenkoekjes, en ga zo maar door. Worden jullie al jaloers?

Na het ontbijt hebben we het hotel verlaten, om door chauffeur Zacharia naar de berg der zaligsprekingen gebracht te worden. omdat we zo vroeg waren, was het lekker rustig. Op deze berg heeft (volgens de overlevering) Jezus de Bergrede uitgesproken met daarin de zaligsprekingen. Op elke Bijbelse plaats is ondertussen een kerkje gebouwd, dus ook op de berg konden we een kerkje bekijken. Omdat er acht zaligsprekingen waren, was de kerk gebouwd in een achthoekige vorm, waarbij in elke hoek één van de zaligsprekingen werd uitgebeeld. In de kerk moest voldaan worden aan bepaalde kledingvoorschriften (geen blote schouders en knieën, geen diep decolleté, etc.), en om hierop toe te zien was er een non bij de ingang gezet. Ze leek op dit vroege tijdstip echter nog niet erg wakker. Laten we maar zeggen dat ze non-actief was (of dan juist non-non-actief). Maar dat uiteraard terzijde.

Na het bezoek aan de kerk, vanwaar we een schitterend uitzicht hadden over het meer van Tiberias, begonnen we aan een mooie wandeling naar de oever van het meer. We waanden ons in de tijd van Jezus: het meer zou er toen precies zo bij hebben gelegen en ook de heuvels waren nu net zoals toen. Halverwege stopten we en vertelde (dominee) Diete het verhaal van de zaligsprekingen. Vervolgens liepen we zoals gezegd naar de oever, waar weer een volgend kerkje stond. Hierna stapten we de bus weer in, om naar Kapernaüm gebracht te worden. Na het genot van een kop koffie liepen we langs de overblijfselen van het dorp waar Jezus opgegroeid zou zijn. Ook dit dorp lag tegen het meer van Tiberias aan. Na opgravingen hier zijn een hoop gebouwen ontdekt, met als belangrijkste ontdekking de synagoge van het dorp. Helene wist ook hier weer boeiend over te vertellen.

Nu was het lunchtijd! We hadden alweer een hele hoop gedaan vandaag, en dat terwijl de dag pas halverwege was! Tijd om bij te tanken. We aten salade en pitabroodjes en kregen als toetje een kopje Arabische koffie (voor wie het nooit gehad heeft hier een samenvatting: mierzoet met een laagje drab op de bodem). Volgende halte: boottocht!

In de Bijbel is onder andere te lezen dat Jezus ook wonderen op het meer heeft verricht. Zo liep hij over water en liet hij ook een storm verdwijnen, en wij gingen een boottocht maken over datzelfde meer. Midden op het meer zette de schipper de motor uit en pakte Diete de microfoon. Ze las voor uit de Bijbel en gaf een uitleg over hoe je de tekst zou kunnen opvatten. Na haar verhaal was het een tijdje stil op de boot, omdat iedereen over de woorden aan het nadenken was.

Een uurtje later zaten we weer in de bus. Het was tijd om het meer achter ons te laten: op naar Jeruzalem! De rit duurde ongeveer twee uur, maar het uitzicht was mooi en wederom wist Helene ons te vermaken met haar vele verhalen. Op een gegeven moment zagen we de eerste flats al, de buitenwijken van Jeruzalem. Helene vertelde over de stad, terwijl de chauffeur een cd’tje aanzette. Als je Jeruzalem inrijdt, zie je dit: eerst de buitenwijken, vervolgens rijd je een tunnel door en als je deze uitkomt is daar ineens het oude centrum van de stad, met de bekende gouden Rotskoepel. Een fantastisch gezicht! De cd stond vol aan, zodat we het nummer over Jeruzalem (want daar ging het natuurlijk over) goed konden horen. Jerusalem Hosanna, Jerusalem! Helene en Zacharia zongen uit volle borst mee met het nummer, en iedereen voelde: dit is een mooie stad!

We reden niet direct naar het hotel, want eerst had Helene iets anders voor ons in petto: de Olijfberg. Vanaf deze berg kun je mooi over het oude centrum heen kijken. Er kwamen weer veel vragen uit de groep, zowel geografisch als politiek, maar ook cultureel en historisch, en op elke vraag had onze gids een antwoord. Hierna was het dan toch tijd om naar het hotel te gaan, en belangrijker (en de vaste lezers weten al wel waar ik op doel)… de koffers! Zou het allemaal goed gegaan zijn?

Direct bij binnenkomst zagen we koffers staan! Veel koffers! Alle koffers? Nee, nee, nee, nee. Bíjna iedereen had z’n koffer weer, maar helaas stond die van Gerda er niet tussen. Hoewel ze het behoorlijk vervelend vond, bleef ze er ook nuchter onder. Dat gold niet voor Helene en Zacharia. Zij ondernamen direct actie, zowel door te bellen met verschillende als te praten (op luid volume) met het personeel van het hotel. Of het iets zal helpen weten we nog niet, want de koffer is nog niet terecht. Hopelijk staat hij morgen alsnog voor Gerda’s kamer. Gelukkig kan ze nu van de andere 23 mensen een hoop spullen lenen.

Na het avondeten (heerlijk) hadden we een korte bijeenkomst waarbij een aantal praktische zaken besproken werd. Ook las ik de voorgaande reisverslagen voor en de geplaatste reacties. Mensen reageerden blij verrast als ze hoorden dat er reacties tussen stonden die aan hen gericht waren. Ga dus vooral door met het plaatsen van berichtjes!

Morgenochtend gaan we naar het holocaustmuseum Yad Vashem. ’s Middags lopen we vanaf de Olijfberg het centrum in. Jullie lezen het later wel!

Groeten,

Daniël, in samenwerking met Jitze

PS: in Israël móet er fooi gegeven worden, onder andere bij de lunch. De reisleiders regelen dit, zodat niet elke deelnemer één voor één fooi hoeft te geven. De obers bij de lunch van vandaag wilden hun geld graag zo snel mogelijk hebben, dus vroegen zij Diete naar de fooien, of hoe het in het Engels heet: de tips. Diete zat echter nog in haar Nederlandse modus, dus zij antwoordde met “tips? Nee hoor, geen tips, alles was naar wens!”. U begrijpt dat het gezicht van de over enigszins verrast was, en niet in positieve zin, maar de miscommunicatie werd snel verholpen. Eind goed, al goed.