Beste mensen,

Gisteren is er geen verhaal online gekomen, vandaag moet ik dus twee dagen bespreken, plús de dag van morgen.

Vrijdag

We begonnen deze dag met een bustochtje naar Qumran, de plaats waar de Dode Zee-rollen gevonden zijn. Voor uitleg hierover: zie www.google.com. We maakten een wandelingetje, liepen door de winkel en gingen vervolgens koffie drinken in Masada. Masada is eigenlijk de naam van een berg, waarin een soort van burcht is uitgehakt. Met de kabelbaan (Sake durfde niet, hij stond uiteindelijk in het midden van de cabine, met z'n hoed voor z'n hoofd) waren we in no-time boven. Het uitzicht over de Dode Zee was prachtig vanaf hier! Hierna gingen we snel door naar de lunchpauze in Ein Gedi. Na de lunch hebben we hier een wandeling gemaakt. Ein Gedi is een stuk land in de woestijn waar een bron is en waar dus planten groeien en dieren zijn. Er zijn hier rotsen met spelonken, en in de Bijbel wordt deze plaats genoemd als de plaats waar koning Saul in dezelfde grot ging zitten als waar David zich verstopt met zijn mannen. De wandeling was pittig op sommige plaatsen, maar wel heel erg mooi. Hierna was het dan eindelijk zover: de Dode Zee! Hoewel sommige mensen het drijven niks vonden, waren de meesten toch erg aan het genieten! We smeerden elkaar in met modder, wachtten tot de zon het gedroogd had en spoelden het dan weer af. Je huid voelde hierdoor heel zacht aan! Uiteindelijk zijn we moe, maar voldaan (hoe cliché) teruggekomen in het hotel.

Zaterdag

Deze dag zou een 'loopdag' worden. Chauffeur Jamil bracht ons voor de laatste keer deze reis ergens heen, en wel naar de Olijfberg. We namen afscheid van hem en begonnen aan de wandeling. Onze route leidde ons langs alle belangrijke plaatsen uit de laatste week van Jezus' leven. Via Dominus Flevit (oftewel: de heer weende, Johannes 35:11), Gethsemane (de plaats waar Jezus gearresteerd werd), Bethesda (een vroegere badplaats) en de kerk St. Anna belandden wij op de weg Via Dolorosa (weg van het lijden, oftewel: lijdensweg). De St. Anna is vernoemd naar de moeder van Maria. Deze kerk heeft een hele goede akoestiek, wat we natuurlijk uitgeprobeerd hebben. Na het zingen van een aantal liederen zijn we de Via Dolorosa afgelopen, die eindigt in de Heilige Grafkerk, waar het erg druk was. Na het bekijken van deze kerk zijn we via de Damascuspoort naar de Heilige Graftuin gelopen. Volgens de overlevering is Jezus hier in zijn graf gelegd, om na drie dagen op te staan uit de dood. Het was heerlijk om, na de hele dag in de drukke stad gelopen te hebben, op een punt van rust te zijn. Hierna hebben we de rest van de middag vrijgehad. Iedereen kon zich vermaken, ontspannen, door de stad lopen of wat hij/zij dan ook wilde doen. 's Avonds hebben we de dag besproken, lekker gegeten en vervolgens gezellig in de lobby gezeten.

Zondag

Normaal worden er alleen dingen geschreven over 'het verleden', oftewel de dag of dagen die geweest is/zijn. Vanwege de boze vulkaan verandert dit nu echter. Iets over de toekomst: Dominee Diete begint spontaan: 'wat de toekomst brenge moge, ons geleidt des Heren hand'. Onze toekomst is onduidelijk, de terugvlucht staat gepland voor maandagochtend 06:00 uur, maar de kans dat dit ook daadwerkelijk doorgaat is nihil. Via dit reisverslag zal ik jullie zo snel mogelijk updaten van al het nieuws dat ons ter ore zal komen. Wij hebben in ieder geval de instelling om van de nood een deugd te maken.

De groeten uit Israël

De hele Israëlgroep doet de groeten aan iedereen, maar in het speciaal willen we toch Joke van Sleen noemen, die in eerste instantie ook meegegaan zou zijn.

Tot slot

De trouwe lezer weet dat elk verhaal afgesloten wordt met de anekdotes van de dag. Lees en geniet:

- 's Avonds bespreken we met elkaar het feit dat we waarschijnlijk maandag nog niet terug kunnen vliegen. Zwaan is weinig hoopvol als ze vraagt: 'moeten we de nabestaanden ook nog inlichten?'. Voor de duidelijkheid: ze bedoelde uiteraard de naasten. Sake durft nu helemaal niet meer terug te vliegen, maar Jeanet kwam al met de oplossing: 'hij zoekt gewoon een Arabische vrouw!'.

- J. de L. begint steeds meer op een Arabier te lijken. 'Straks gaat 'ie nog een jurk dragen', grapt iemand uit de groep. G. de L. reageert hierop met de woorden: 'dat doet 'ie thuis ook al!'.

- Diezelfde G. de L. heeft tegen voorganger P.K. uit Woudenberg gezegd: 'ik vind het wel leuk dat we met een andere groep gaan, dan kan ik me lekker misdragen!'.

- Bij de lunch vertelde de kok wat hij over zou hebben om de dames van de groep als zijn vrouw te krijgen. Ada was 600 kamelen waard, maar Riki spande de kroon; zij zou wel 800 kamelen opbrengen! Zou dit komen door de eeuwige glimlach op haar gezicht?

- Voordat we naar Qumram gingen, moest de chauffeur tanken. Er liepen twee jongens met een kameel, en meteen ontstond het plan om Marriët hier op te krijgen. Haar droom ging in vervulling! Nadat ze gewend was, hield ze zich niet meer vast, en met haar armen in de lucht riep ze: 'Kijk, zonder handen!'

Groeten uit Israël!

Ps: de titel van dit verhaal slaat uiteraard op de aswolk. Als we naar België gegaan zouden zijn, waren we ondertussen allang thuis, op de fiets!