Beste mensen

Om 7:00 uur gaat vandaag onze wekker. De zon schijnt en we hebben er allemaal weer zin in. Al bij het ontbijt zit iedereen te genieten van al het lekkers dat voor onsis uitgestald. Elke dag staan we stil bij al deze zegeningen en beseffen we maar al te goed dat niet iedereen dat kan zeggen. We genieten!an om 8:30 uur in de bus. Het zonnetje schijnt en in de loop van de dag wordt het steeds warmer. We rijden richting de Golanhoogte en buschauffeur Jamil leidt onszonder blikken of blozen langs haarspeldbochten de bergen op en de dalen door. We stoppen in Sefad, een klein dorpje dat door gids Joseph Jeruzalem in het klein wordtgenoemd. We zijn vroeg en dus is het gelukkig nog niet druk. In de synagoge worden we ingelicht over het joodse geloof en zien in de nauwe straatjes orthodoxe Jodendie opvallen door hun kleding. Joseph legt ons uit hoe zij in hun kleding en door hun gebruiken zich dagelijks bepalen bij het geloof en de wetten. Het is verder eentypisch kunstenaarsdorp en we hebben nog een half uur de tijd om in de diverse galerieën en winkeltjes prachtige kunst te bewonderen. Dan weer in de bus naar Katzrinnaar de plaatselijke bakker die naast de koffie ook heel veel en heel lekkere taart op de balie heeft staan. Er zijn maar weinigen die de verleiding kunnen weerstaan(dik zijn we nu toch al) en Daniel betaalt alles uit de gezamenlijke koffiepot. Wat niet weet, wat niet deert, want de prijs is er wel naar! De plaatselijkezilversmiddoet vervolgens goede zaken. Wat is dat toch met vrouwen en glimmers? Heren, jullie vrouwen hebben weer een nieuwe voorraad kettingen en ringen aangeschaft (maar erzijn ook kadootjes bij hoor). Dan weer in de bus naar een uitkijkpunt waar we in de verte de berg Hermon zien met besneeuwde toppen. We kijken naar een stukniemandsland, een VN-post en in de verte zien we een minaret uit buurland Syrie, dat geen vredesakkoord met Israel heeft. Jan herinnert zich nog goed de 6-daagseoorlog uit 1967 (hij was toen 17) en dat hij dat toen heel beangstigend vond. Uitkijkend over Syrie spreken met elkaar over de situatie van dit land. Hier op dit puntlijkt het allemaal zo vredig, maar het tegendeel is waar. Joseph vertelt dat het niet mogelijk is om over land de grens naar Syrie over te steken. Niet veel later inde bus vraagt een van ons (raad maar wie) wanneer we nu dan toch in Syrie aankomen. We liggen dubbel en hebben grote pret, om deze opmerking van de vrolijke.... Hetwordt tijd voor de lunch met van de bakker uit Katzrin meegebrachte stokbroodjes met kaas, ei of tonijn. We picknicken buiten onder de bomen bij Banyas, een van debronnen van de Jordaan. Wat is dit leuk! Beter dan de vreetschuur van gisteren. Morgen gaan we weer picknicken, dit keer bij Gan Hashelosja (warmwaterbronnen). Banyasis ook de naam voor het oude Caesarea Filippi, waar vele voetstappen van Jezus liggen. Langs de rivier lopen we stroomopwaarts. Een schitterende wandeling vananderhalf uur. Wat een prachtige natuur en hoe bijzonder is het om hier met elkaar te lopen. Tijdens de wandeling ontspinnen zich vele gesprekken. Dat zoveelverschillende mensen die elkaar van te voren niet (goed) kenden nu steeds dichter tot elkaar komen is en blijft bijzonder. Het is nu al goed, deze reis en we zijn nogniet eens op de helft! In de bus terug naar Tiberias leest Daniel het verhaal dat hij gisteren schreef voor. Applaus van de groep valt hem ten deel. We zijnnieuwsgierig naar de reacties die hierop zullen komen, maar dat horen we morgen in de bus. Iedereen kijkt uit naar wat jullie allemaal schrijven en we roepen jullie opom dit vooral te blijven doen. We hopen echt dat het nog lukt om foto's te uploaden, want die hebben we inmiddels in overvloed! Terug in het hotel gaat een groepjepostzegels kopen, anderen gaan zwemmen (Sake zwemt voor de 2e keer na 30 jaar, hij wordt nog eens kampioen), en twee dames gaan toch met de taxi en gids Joseph naar dediamantslijperij om toch nog iets heel moois te kopen (nadat met manlief thuis is overlegd). Om 7 uur komt iedereen fris gedoucht bijeen voor de dagsluiting. We delenonze ervaringen van de dag, zingen het lied 'Op bergen en in dalen', danken voor deze dag en bidden tot slot om een zegen over de maaltijd. Op dit moment is het halftwaalf en zitten Woudenbergers en Smildegers bij elkaar in de lobby, alsof ze elkaar al jaren kennen.

Hebben we nog gelachen vandaag?

Natuurlijk, maar de schrijvers van dit verhaal merken dat mensen voorzichtiger worden met hun uitspraken. Het kan immers in deopenbaarheid worden gebracht en dan word je het tweede pispaaltje, naast Jan. Toch nog enkele dingen:

- Gera, de vrouw van Jan Badmat, is haar man en z'n matje wel een beetje zat nu. Ze vond een extra kussen op haar kamer en plaatste dat pontificaal rechtop tussen detwee hoofdkussens in. Jan noemde dit 'het toppunt van een droomhuwelijk'.

- De wandeling van vandaag ging over een smal paadje, waardoor mensen met maximaal twee naast elkaar konden lopen. Sake sprak over een rustig dagje, zijn schaapjeskonden de weg niet kwijtraken.

- Gids Joseph kent erg veel moppen. Vaak komen ze tussen zijn verhalen door. Zo vertelde hij: de Arabische man is erg lui. Zijn vrouw moet al het werk doen. Hoe maakteen Arabische man een omelet? Er werd geen antwoord gegeven, omdat iedereen verwachtte dat dit bij het verhaal hoorde. Het antwoord luidde: hij geeft zijn vrouw tweeeieren.

- Een aantal mensen in de bus heeft al dubbel gelegen om de volgende tekst, en in het bijzonder moeten we Grietje hier nog even noemen. Ze plaste namelijk bijna in

haar broek bij het horen van de spreuk van de dag van Fatima:

Ik zie niks, waar is het licht?

Het is zwart voor mijn gezicht.

Ach, ach, wat ben ik dom,

ik heb mijn burka andersom!

Een goede nacht gewenst!

D&D