Beste mensen,

Op het moment van schrijven is het negen uur ’s avonds (één uur later dan in Nederland). De eerste echter dag zit er zo goed als op. Hier het verslag:

Vanochtend vertrokken we om tien uur naar Banyas, een mooi natuurgebied waar de Romeinen vroeger een aantal gebouwen hadden gemaakt ter ere van de halfgod Pan. Het was erg warm en we droegen allemaal de kleding waarin we vanuit Nederland vertrokken waren (want de koffers waren dus nog niet bezorgd). Het deerde de groep niet: de sfeer zat er goed in. Gezellig keuvelend en kletsend liepen we een uurtje rond in Banyas. Nadat een aantal hoeden was gekocht (de zon brandde fel!) stapten we weer in de bus, ditmaal richting Katzrin, waar we gingen lunchen. Het was een mooi rustmoment, na toch een vol, druk en wat betreft de bagage desastreus verlopen begin van de reis.

Na de lunch vertrokken we naar kunstenaarsstadje Sefat. Het meer van Tiberias, waar we de hele dag al omheen aan het rijden waren, ligt tweehonderd meter onder zeeniveau. Sefat ligt echter zo’n achterhonderd meter erboven, dus we moesten een stuk klimmen (met ‘we’ bedoel ik dan uiteraard de bus). In Sefat hadden we twee synagogen kunnen bekijken en een groot aantal ateliers van de vele kunstenaars die er wonen, maar… de Sabbat ging bijna beginnen. Op deze Joodse rustdag gaat alles vroeg dicht. Gelukkig wist Helene ons, ook zonder dat we de synagogen in konden, nog een hoop erover te vertellen. Het gaat altijd erg interactief, want de groep heeft veel vragen. Ook tijdens de uren in de bus vertelt Helene er lustig op los. Ze weet erg veel en geniet ervan om het te delen met de groep.

Normaal gesproken zou het programma nu afgelopen zijn voor de dag, maar tot op heden is nog niets aan deze reis normaal. We liepen al twee dagen in dezelfde kleding rond, en met temperaturen die richting de 30 graden gingen is dat geen pretje! Vergeet ook niet dat de meesten in Nederland hun lange broek aan hadden gedaan en deze nu nog steeds aan moesten dus. Helene kwam met een plan: we zouden naar een Arabische kledingwinkel, die nu nog wél open zou zijn. Op de weg hiernaartoe heeft de chauffeur ons kunnen laten zien wat hij kon, want wát waren de weggetjes smal. Vol ontzag keken we naar hem, maar hij leek er niet warm of koud van te worden. Na zo’n tien minuten rondrijden door de smalle straatjes kwamen we bij een outlet, waar veel kleding te koop was. Shopping time! De mensen die aan het werk waren wisten niet wat ze overkwam! Ineens kwamen er 25 mensen de winkel binnen lopen, sprekend in een taal die ze waarschijnlijk nog nooit gehoord hadden. De jongen achter de balie leek niet te weten of hij angstig of verblijd moest kijken, maar hij koos uiteindelijk voor het laatste. Na een enigszins hectisch uurtje had iedereen een aantal nieuwe kledingstukken gekocht (shirts, korte broeken, ondergoed, sokken, etc.). Morgen kunnen we er dus weer tegenaan!

Tijdens het avondeten kwam Helene met goed nieuws: de koffers waren gebracht in het hotel in Jeruzalem! Oftewel: morgen hebben we onze bagage weer! Verder was de avond vrij in te vullen, maar gezien het korte aantal uren slaap dat we gehad hebben, heeft het grootste gedeelte van de groep ervoor gekozen vroeg hun bed in te duiken. Morgen gaat de wekker namelijk alweer om kwart voor zeven… Aan het einde van de dag zullen we in Jeruzalem aankomen, maar daarover meer in het volgende verslag. De reizigers vinden het leuk iets van jullie te horen en ze doen jullie bij deze van iedereen en voor iedereen de hartelijke groeten!

Tot het volgende verslag!

Daniël